In het Indonesisch Nationaal Museum in Jakarta schijnt zonlicht door de glazen koepel op de bronzen vitrine met het muziekinstrument 'Gamelan'. De Australische toeriste Lina fronste bij de reliëfversieringen op het instrument, terwijl de audiogids op haar telefoon alleen zei: 'Javaanse muziekinstrumenten uit de 19e eeuw', zonder de betekenis van het 'Ramayana'-verhaal in het reliëf te verduidelijken; in de buurt verzamelden Midden-Oosterse toeristen zich rond het miniatuurmodel van 'Borobudur' en wilden weten: 'Welke boeddhistische concepten worden weergegeven door de niveaus van de pagode?', maar ze konden geen Arabisch sprekende gids vinden en konden alleen foto's van het model maken; vaker gebeurde het dat wanneer er veel mensen in de tentoonstellingszaal waren, de gids met een gewone audiogids zei: 'Dit is een oude Indonesische valuta', maar de stem werd overstemd door de gesprekken van de toeristen, en de mensen achterin konden het helemaal niet goed horen - dit was het tafereel dat zich elke dag afspeelde in dit museum, een mijlpaal van de Zuidoost-Aziatische beschaving.
Als het belangrijkste nationale museum in Indonesië ontvangt het jaarlijks meer dan 1,5 miljoen buitenlandse toeristen. 'Het begrijpen van de Indonesische beschaving' is echter nooit een gemakkelijke taak geweest: de artefacten omvatten prehistorische, hindoe-boeddhistische en islamitische periodes, met complexe culturele achtergronden; buitenlandse toeristen komen meestal van over de hele wereld, met diverse taalbehoeften; de tentoonstellingsruimte is compact en de mensenstroom is dicht, met prominente geluids- en signaalproblemen. Yingmi, die al 15 jaar diep betrokken is bij de audiogidsindustrie, volgde niet de 'aanpak van één enkele apparatuurdekking'. In plaats daarvan ontwikkelde ze, gebaseerd op de kenmerken van de museumomgeving en de pijnpunten van buitenlandse toeristen,een uitgebreid plan voor scene-interpretatie. Zonder productspecificaties te vermelden, vertrouwend op technische aanpassing en diepgaande contentontwikkeling, hielp ze de gidsen om 'het bezoeken van de tentoonstelling' om te zetten in 'het begeleiden van toeristen bij het lezen van de beschaving'.
I. De 'problemen' van de Indonesische Nationaal Museumgids, zowel buitenlandse toeristen als gidsen, worden geplaagd door
Ik heb veel lokale Indonesische gidsen ontmoet die vaak zeggen: 'Een groep meenemen naar het Nationaal Museum is veel moeilijker dan ze meenemen naar Bali.' Deze problemen van de gidsen zijn allemaal verbonden met de 'culturele attributen' en 'ruimtelijke kenmerken' van het museum en kunnen niet worden opgelost door simpelweg een vertaling toe te voegen:
1. 'Niet in staat om meerdere talen bij te houden', kleine taalspeakers kunnen alleen 'de betekenis afleiden van de display'
Het Indonesisch Nationaal Museum heeft een bijzonder diverse groep buitenlandse bezoekers: er zijn Midden-Oosterse bezoekers die Arabisch spreken, Aziatische families die Japans spreken, Zuid-Amerikaanse toeristen die Portugees spreken en Oost-Europese reizigers die Russisch spreken. Traditionele gidsen behandelen echter meestal alleen Engels en Indonesisch, waarbij vaak Chinees, Japans en zelfs kleine talen zoals Arabisch en Portugees worden verwaarloosd.
2. 'Geluid in de tentoonstellingszaal stoort', het is niet gemakkelijk om de uitleg duidelijk te horen
De tentoonstellingszalen van het Indonesisch Nationaal Museum zijn meestal open ruimtes, en wanneer de mensenstroom dicht is, vermengt het geluid van gesprekken, camerageluiden en kastschakelaars zich, waardoor het bijzonder luidruchtig wordt. Wanneer een buitenlandse toerist voor de vitrine met de 'Bronzen Trommel' staat en 'de offerbetekenis van de trommeloppervlakpatronen' wil horen, komt de uitleg van de naburige groep over, waardoor de inhoud onduidelijk wordt; in de tentoonstellingszaal 'Oude Textiel' legt de gids, wanneer er veel mensen zijn, uit: 'de patronen op de stof symboliseren de oogst', maar de stem wordt overstemd en toeristen kunnen alleen maar naar de patronen raden.
Traditionele gidsen laten toeristen het volume maximaal opendraaien, wat resulteert in geluidsoverlast voor de mensen om hen heen; of de gids moet schreeuwen - maar in de compacte tentoonstellingszaal kan de stem van de gids niet verder reiken dan 5 meter, en de verspreide toeristen kunnen het niet duidelijk horen, en het kan gemakkelijk andere bezoekers beïnvloeden.
3. 'Signaal is onstabiel', het kijkritme wordt altijd onderbroken
De tentoonstellingszalen van het museum zijn meestal bakstenen en stenen structuren, en sommige gebieden zijn ondergronds, en mobiele telefoonsignalen en traditionele audiogidsen vallen vaak 'weg'. Wanneer buitenlandse toeristen de replica van 'Java-aapmensfossielen' in de ondergrondse tentoonstellingszaal bekijken, net als ze '1 miljoen jaar geleden' hoorden, viel het signaal plotseling weg; Op de tweede verdieping, in de tentoonstellingszaal voor islamitische culturele relikwieën, was het signaal soms sterk en soms zwak. Het gedeelte over 'De kalligrafische kenmerken van de Koranmanuscripten' stopte halverwege en daarna werd de verbinding hersteld. Tegen de tijd dat de toeristen opnieuw verbinding maakten, waren ze de inhoud die eerder was genoemd al vergeten.
Een Australisch reisbureau voerde een onderzoek uit en ontdekte dat bijna 50% van de buitenlandse toeristen 'signaalverlies' had ervaren. Hiervan miste 30% de uitleg en begreep zelfs niet 'Waarom wordt Indonesië de 'Kruispunt van Zuidoost-Aziatische Beschavingen' genoemd'.
4. De inhoud is 'te oppervlakkig', de 'culturele codes' achter de artefacten missen
De artefacten van het Indonesisch Nationaal Museum bevatten te veel 'culturele details': de schaal van de 'Gamelan'-instrumenten komt overeen met de traditionele kalender van Java, het reliëf van 'Borobudur' registreert de routes van de boeddhistische verspreiding en de patronen op oude valuta weerspiegelen de verschillende regimes van verschillende periodes - de meeste traditionele rondleidingen vermelden deze inhoud slechts kort, en stoppen bij 'artefactnaam + jaar'.
Onderzoek wees uit dat slechts 15% van de buitenlandse toeristen via traditionele rondleidingen kon weten dat 'de oude Indonesische beschaving werd beïnvloed door meerdere culturen uit India, China en Arabië'; slechts 10% begreep dat 'De patronen op 'batikstof' elk overeenkomen met een specifieke etnische groep of ritueel' - wat betekent dat ze deze 'Zuidoost-Aziatische Beschavingsmuseum' niet echt begrepen.
II. Yingmi's 'Aanpassingsplan': Volg de scènes van het museum, geen virtuele dingen
Voordat Yingmi het plan voor het Indonesisch Nationaal Museum maakte, haastte ze zich niet om technische parameters te presenteren. In plaats daarvan stuurde ze een team een week lang naar het museum - ze bezochten de prehistorische tentoonstellingszaal, de hindoe-boeddhistische tentoonstellingszaal en de islamitische tentoonstellingszaal met toeristen uit verschillende landen, en noteerden 'waar toeristen fronsten' 'welk deel van de uitleg gevoelig was voor onderbreking' 'welke vragen toeristen het meest stelden'. Het uiteindelijke plan was allemaal gebaseerd op deze daadwerkelijke problemen:
De tentoonstellingsruimte van het Indonesisch Nationaal Museum is niet groot en er zijn veel toeristen. Zware en complexe apparatuur zou problemen veroorzaken. Yingmi adviseerde apparatuur die de 'lichte en praktische' route volgde:
Zelfstandige toeristen zijn geschikt voor de oor-gemonteerdei7 automatische detectie-uitlegmachine - weegt slechts 16 gram, kan bijna onopgemerkt aan het oor worden gehangen en stoort niet bij het bekijken van de vitrine of het maken van foto's van de artefacten tijdens het bekijken van de tentoonstelling; bovendien is het een niet-intrusief oortype-ontwerp, hygiënisch en comfortabel, en buitenlandse toeristen zullen niet bang zijn voor 'gedeelde apparatuur die onhygiënisch is'. Dit apparaat kan ook automatisch de 'correlatie tussen de schaal van de Gamelan-instrumenten en de kalender' detecteren en afspelen bij het naderen van de 'Gamelan-instrumenten'-sectie, en 'de etnische betekenis van de patronen' bij het naderen van de 'batikstof'-sectie, zonder handmatig op knoppen te hoeven drukken, waardoor de rondleiding soepel verloopt.
Groepstoeristen zijn geschikt voorhet R8 draadloze uitlegsysteem - hetzelfde oor-gemonteerde ontwerp, het signaaloverdrachtsbereik kan 120 meter bereiken, zelfs als de groep zich in verschillende hoeken van de tentoonstellingszaal bevindt, kunnen ze de uitleg van de gids duidelijk horen; het ondersteunt ook onafhankelijke multi-kanaals uitleg, zoals wanneer twee buitenlandse groepen tegelijkertijd op bezoek zijn, de ene gebruikt kanaal 1 en de andere kanaal 2, er zal geen 'interferentie' zijn, waardoor wederzijdse interferentie wordt voorkomen.
Als het museum tijdelijke speciale tentoonstellingen heeft, kan een MC200 multi-kanaals zone-gebaseerd uitlegsysteem worden uitgerust - verschillende kanalen worden gebruikt voor speciale tentoonstellingsgebieden en reguliere tentoonstellingsgebieden, en wanneer toeristen het speciale tentoonstellingsgebied betreden, wordt de inhoud automatisch gewijzigd, zonder dat de gids herhaaldelijk hoeft te herinneren 'Dit is het speciale tentoonstellingsartefact'.
III. Yingmi heeft van tevoren nagedacht over de 'betrouwbare details' waar buitenlandse klanten om geven
Na contact met veel buitenlandse klanten, kiezen ze het uitlegplan niet alleen voor 'goed gebruik', maar waarderen ze vooral 'naleving', 'service respons' en 'after-sales garantie' - tenslotte, om in Indonesië te worden geïmplementeerd, kunnen problemen in deze aspecten erg lastig zijn.
Yingmi kan de klanten in dit opzicht volledig geruststellen:
Case 'Realistisch': Internationale klanten herkennen allemaal Yingmi Yingmi is niet voor het eerst betrokken bij het bedienen van Zuidoost-Aziatische culturele projecten - in 2019 leverden ze een rondleidingsplan voor de Xiangkun-tempel in Vientiane, Laos, en in 2021 boden ze interpretatieapparatuur aan het Penang Museum in Maleisië. In Indonesië, afgezien van het museum in Yogyakarta, hebben de culturele attracties op het eiland Bali ook Yingmi's plan overgenomen. Er zijn ook internationale giganten zoals Huawei en Adidas, die vaak Yingmi's interpretatieapparatuur huren voor hun activiteiten in Indonesië. De kwaliteit wordt zeer geprezen.
Net als een klant van een Australisch reisbureau zei: 'Yingmi kiezen is niet het kiezen van de apparatuur, maar het kiezen van een partner die 'de Indonesische cultuur en buitenlandse toeristen begrijpt'. We hoeven geen moeite te verspillen om hen te leren hoe ze zich moeten aanpassen aan de museumomgeving, wat veel problemen bespaart.'
Conclusie: Laat de 'beschavingsverhalen' van Indonesische musea worden begrepen door meer buitenlandse toeristen
De charme van het Indonesisch Nationaal Museum is niet alleen 'het tentoonstellen van 160.000 artefacten' - het is het 'levende geschiedenisboek' van de Zuidoost-Aziatische beschaving, dat de culturele integratie, geloofsveranderingen en levenswijsheid van Indonesië van de prehistorie tot de moderne tijd vastlegt. Voor buitenlandse toeristen is hier komen niet om een 'foto met de bronzen trommel' te maken, maar om te willen weten 'wat voor leven de Indonesiërs achter deze artefacten hadden en wat voor beschaving ze creëerden'.
Yingmi's interpretatieplan heeft geen fancy functies; het doet gewoon deze paar dingen goed - 'de taal duidelijk uitleggen, het geluid hoorbaar maken, het signaal stabiel houden en de inhoud begrijpelijk maken'. Het is als een 'lokale gids die de Indonesische beschaving begrijpt', die de gidsen helpt de handen van buitenlandse toeristen te leiden, en geleidelijk de aderen van de Zuidoost-Aziatische beschaving te begrijpen in de sporen van prehistorische artefacten, hindoe-boeddhistische reliëfs en islamitische manuscripten.
Voor buitenlandse klanten is het kiezen van zo'n plan niet alleen om de toeristische ervaring te verbeteren, maar ook om de waarde van 'interculturele communicatie' echt naar het Indonesisch Nationaal Museum te brengen - tenslotte is het voor musea en interpretatieplannen het belangrijkste om meer mensen de schittering van verschillende beschavingen te laten begrijpen.
Uw bericht moet tussen de 20-3.000 tekens bevatten!